Sen bir ZÜBÜK’sün

Eğer,

Popüler değişlerin ve toplumun genelinin hoşuna gidecek sözlere sığınıyorsan…

Sözlerinle icraatların birbirini tutmuyorsa…

Bir şey yapmıyor ama çokça konuşuyorsan…

Her konuda konuşan sen iken, yapman gerektiği veya olman gerektiği yerlerde yoksan…

Ağzından bal damlarken, saha da kaktüs gibi herkese bir dikenin batıyorsa…

Cağız, ceğiz deyip vatandaşın ihtiyacı olduğunda orta da yoksan…

Söylediklerinle umut olurken, yaptıklarınla mezar kazıyorsan…

Sen bir ZÜBÜK’sündür!

Eğer,

Oturduğun koltuğu hizmet etmek için kullanmak yerine, çevreni tanıdıklarını, şakşakçılarını beslemek için kullanıyorsan…

Sorumlusu olduğun işleri yapmıyor, başkalarına havale edip, o yapmadı, şu etmedi diye suçluyorsan…

Dün seni destekleyenleri unutup, bugün mevki makam sahibi olduğun için koluna girenlerle yol alıyorsan…

Yola çıktıklarını bırakıp, yolda bulduklarınla sarmaş dolaşsan…

Sen hiçbir şey değilken yanında olanların kıymetliliğini bilmiyor, hatırlamıyor, kıymeti kendinde görüyorsan…

Ağzından çıkan sözleri unutuyor, sözünü yerine getirmeni isteyenleri suçluyorsan…

Sen bir ZÜBÜK’sündür!

Eğer,

Yükseldikçe senden aşağıda bulunanları hor görüyor, onları görmezden gelip başını yukarılara çeviriyorsan…

Senden yüksektekilerin gönlünü almak için çırpınıp, yağcılık yaparken, senden aşağıdakileri umursamıyor hatta onları kaale almıyorsan…

Yüksekliği veya alçaklığı sadece makam mevki veya varlıkta arıyorsan…

İşin düştüğünde dost, işin düşmediğinde hatırlamıyorsan…

Çıkarın için, her tür değeri kullanmaktan çekinmiyor, her birini de istediğin gibi sömüyorsan…

Sen bir ZÜBÜK’sündür!

Şimdi sor kendine; bu sözler beni tarif ediyor mu? diye…

Anlamadıysan anladığın dilde yeniden anlatmaktan çekinmeyeceğimi en iyi sen bilirsin Zübük!